27 yıl önce elimde gidiş dönüş biletim durdum benim koca trenin önünde.O ne kadar büyükse ben o kadar küçüktüm.Bu metal yığınının yavaş olduğunu önceden duymuştum ama, bu yolculuğu "güvenli" diye kendim seçmiştim.Benim kararımdı.Belki yavaş,heyecansız ama güvenli,daha bi tanıdık daha bi bildik belki,daha az can acıtan daha az yoran...
Yolculuk nasıl gidiyor? Rahat mı? Huzurlu muyum? Peki mutlu muyum? Seçimim yanlış mıydı? Uçağa neden binmedim? Daha riskli belki evet,düşüşünün affı yok..Ama gideceğim yer aynı ...
HERŞEYE RAĞMEN PİŞMAN DEĞİLİM!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder